Strona poświęcona twórczości Andrzeja Krzanowskiego

Czteroczęściowa kompozycja z okresu studiów u Henryka Mikołaja Góreckiego.
I. Maestoso

II. Allegro moderato

III. Lento assai

IV. Allegro molto

Układ ten nawiązuje do sonaty barokowej, a cechy stylistyczne jeszcze mocniej ten związek uwidaczniają. Polifoniczna część I stanowi jakby krótkie kompendium wiedzy kontrapunktycznej. Znajdujemy w niej przebiegi nota contra notam, kontrapunkty: dwa na jeden, synkopowany, z głosem figurowanym, a także nutę stałą (wysokie c⁴), przetrzymywaną na instrumencie przy pomocy patyczka. Tu pojawia się również typowa niemal dla całej twórczości Krzanowskiego trytonowo-sekundowa komórka interwałowa (drugi segment cz. I). Część II prowadzona w tradycyjnej dla szybkich przebiegów fakturze akordeonowej wymaga dużej precyzji ze względu na trudne układy rytmiczne lewej ręki. W ogniwie środkowym tej części pojawia się małe fugato. Część III, akordową, warto poznać dla samej kadencji, która stanowi jeden z najpiękniejszych fragmentów całej twórczości Andrzeja Krzanowskiego. W efektownej części finałowej obie ręce wykonują te same przebiegi, ale w różnych interwałach. Występują tu również reminiscencje akordowe części I, a także struktury biegnikowe, które staną się niedługo potem charakterystycznym i stałym elementem w muzyce akordeonowej kompozytora.

Sonaty tej, ani wcześniejszej – z 1970 roku, w przeciwieństwie do późniejszej II Sonaty, kompozytor nie opatrzył numerem porządkowym. Jednakże ze względu na jej popularność i dostępność został nadany jej nr I, a Sonatę z roku 1970 pozostawiono bez numeru.

Kompozycja była utworem obowiązkowym w I etapie 31. Międzynarodowego Konkursu Akordeonowego w Łodzi (1978), 17. Konkursu Akordeonowego we Francji (1987), Międzynarodowego Konkursu Akordeonowego w Szanghaju (2006) oraz III Ogólnopolskiego Konkursu Akordeonowego  w Czechowicach-Dziedzicach (2008).

Nagrania

• Internet: [I] Sonata na akordeon, wyk. Adam Maksymienko, Fundacja im. A. Krzanowskiego