Strona poświęcona twórczości Andrzeja Krzanowskiego

Trzy utwory na obój i trąbkę należą do ważniejszych kompozycji wczesnego okresu twórczości. Taki zestaw instrumentów nie był powszechnie wykorzystywany. Pewne podobieństwo barwy, a jednocześnie odrębne i specyficzne dla tych instrumentów, typowe skojarzenia melodyczne pozwoliły Krzanowskiemu uczynić z nich „dobro wspólne” poprzez wprowadzenie ich naprzemiennie do partii obu instrumentów. Interwał budujący motywikę części pierwszej – kwarta (również tryton i sekunda) wprowadza narrację sygnałową, znaną głównie z literatury na trąbkę. Tutaj jest ona jednak wzbogacona przez poddanie jej nowoczesnej pracy kompozytorskiej dotyczącej przebiegu i zapisu czasowego, a także dialogu obu instrumentów – zarówno w zakresie dłuższych brzmień, jak i ornamentalnych figur. Trójczłonowa część druga – cantabile, con passione, cantabile – eksponuje myśli muzyczne złożone z łukowych melodii w zewnętrznych ogniwach i krótkich struktur, powtarzanych w wielu wariantach. W części finałowej oba instrumenty tworzą już bardziej jednorodną miksturę. Zapis pozwala wykonawcom na w miarę swobodne kształtowanie swojej partii pod względem czasowym, jednak z poszanowaniem ogólnych wytycznych zawartych w partyturze.