Strona poświęcona twórczości Andrzeja Krzanowskiego

Capriccio jest kompozycją poszukującą nowych możliwości brzmieniowych akordeonu poprzez wykorzystanie dudnień akustycznych powstałych przy użyciu najwyższego rejestru instrumentu. Naprzemienne generowanie ciągłego, wysokiego dźwięku o dowolnej długości, nakładających się pasm dźwiękowych i stereofonicznych repetycji wywołuje skojarzenia z muzyką elektroniczną, która pod koniec lat siedemdziesiątych była coraz bliżej pola zainteresowań Krzanowskiego. Wg słów kompozytora: „Capriccio zostało skomponowane w oparciu o formę ronda, którego refren stanowią spiętrzenia trytonów, a w kupletach przeważają następstwa sekundowo-septymowe”.
Na współczesnych (doskonalszych) akordeonach efekty dźwiękowe zaproponowane przez Krzanowskiego są trudne do uzyskania, toteż utwór powinien być wykonywany jedynie na instrumentach, które umożliwiają uzyskanie wymaganego brzmienia .

Prawykonania utworu dokonał kompozytor podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Musica ’83” w Strasbourgu(to tam zaprzyjaźnił się z Yvonne i Andrew Lobsteinami, którym kompozycję tę dedykował).