Studium III
Studium III zasługuje na miano utworu i pięknego, i
ważnego. To w nim zawarta jest kwintesencja filozofii i stylu Krzanowskiego.
Akordeon, poprzez wytwarzanie ciągłych dźwięków i pasm, zbliżył się do brzmień
elektronicznych, a niemetryczne rozgrywanie czasu dodatkowo wpłynęło na zmianę
percepcji tego, kojarzonego dotąd z muzyką tradycyjną, instrumentu. Operowanie
oszczędnymi, głównie łukowymi komórkami motywicznymi tworzy różne rodzaje
przestrzeni, często zgodne z wolnym oddechem, ale również i bardziej
dramatyczne. Do swojego utworu zaprosił Krzanowski kompozytorów, na których
dokonaniach budował swoją energię twórczą: Jana Sebastiana Bacha, Ludwiga van
Beethovena i Henryka Mikołaja Góreckiego. To w ich utworach odnalazł podstawowy
kod motywiczny do swojego dzieła, co zostało szczególnie wyeksponowane przez
wprowadzenie cytatu fragmentu bachowskiej fugi. Ekspresja i brzmieniowość Studium III jest przykładem tzw. „nowego
romantyzmu”, którego Andrzej Krzanowski wraz z Eugeniuszem Knapikiem i
Aleksandrem Lasoniem byli twórcami. W Studium
III wykorzystane zostały motywy lub fragmenty następujących utworów: Jan
Sebastian Bach – Fuga g-moll z cyklu Ośmiu małych preludiów i fug na organy,
Ludwig van Beethoven – II część Sonaty
E-dur op. 14 nr 1, Henryk Mikołaj Górecki – II Symfonia.
Studium III jest tożsame z partią akordeonu w Audycji
IV.
Kompozycja ta była
utworem obowiązkowym podczas I Międzynarodowego Konkursu Akordeonowego Alkagran
w Czechowicach-Dziedzicach w 2002 roku.
Nagrania
- Internet: Studium III na akordeon, wyk. Tobiasz Urbaniak, Fundacja im. A. Krzanowskiego
#studium #audycja IV #Bach #Górecki
