Strona poświęcona twórczości Andrzeja Krzanowskiego

Kompozycja jest fajerwerkiem instrumentacyjnym przy równoczesnej ekspozycji instrumentów solowych i ich różnych zestawień. To „przewodnictwo” powierzam w szczególności harfie, fletowi altowemu, trąbce D, kwartetowi smyczkowemu koncertmistrzów, grupie perkusyjnej i grupie blachy. Faktura kompozycji jest wielopłaszczyznowa i polega na nieustannym współgraniu instrumentów lub ich przeciwstawieniu się tutti orkiestrowemu. Stwarza to wszelkiego rodzaju kontrasty i modeluje formę utworu, której korzenie tkwią w allegrze sonatowym. Podstawą konstrukcji melodyczno-harmonicznej są skale zdominowane układami kwartowo-trytonowo-sekundowymi.

Concerto składa się […] z sześciu dramatycznych „tutti” o różnej obsadzie i wariantach kolorystycznych wykorzystujących głównie dynamikę powyżej mf – oraz „preludium”, 5 „interludiów” i „postludium” o kontrastującym charakterze.

 Krzysztof Baculewski, Pod znakiem muzyki polskiej, RM, 1984 nr 23