Strona poświęcona twórczości Andrzeja Krzanowskiego

Trzy utwory, zapisane w technice kontrolowanego aleatoryzmu w odniesieniu do wertykalnych współbrzmień, wykazuje bardzo bogatą paletę kolorystyki fakturalnej. wypowiedzi instrumentalistów wydają się dotyczyć różnego sposobu „artykułowania” detali dźwiękowych, chociaż zakres treściowy w materii tworzywa muzycznego jest podobny. Zdawać by się mogło, że każdy instrumentalista z góry narzuconym przez kompozytora materiałem dźwiękowym ma za zadanie indywidualnie zinterpretować tę samą ideę. W różnym czasie słyszymy te same skojarzenia. Jakby dotyczyło to zupełnie nieakustycznych elementów muzyki. Wyjaśnienia obszaru narracji należy oczekiwać w partii akordeonu basowego, który poprzez swą wyrazistą linię melodyczną skłania się być komentatorem „rozświetlonych obrazów” pozostałych głosów instrumentalnych. W drugim Utworze, z pozoru pozbawionym ścisłych punktów wspólnych w zakresie metrycznym, […] kompozytor stosuje „refleksyjne komentarze” każdego z instrumentalistów do dalece wcześniej sygnalizowanych motywów w innym głosie. Tutaj zauważyć można owe nasycanie barwy każdego głosu z osobna poprzez zdwojenia oktawowe, równoległości lewej i prawej ręki.

 Janusz Pater Andrzej Krzanowski – próba przeglądu twórczości akordeonowej w aspekcie języka muzycznego, Akademia Muzyczna w Krakowie, 1996